Over homeopathie

Homeopathie is een geneeswijze. In tegenstelling tot enkele vooroordelen heeft homeopathie niets te maken met suggestie, een geloof of het placebo effect. Het is een geneeswijze die op basis van ondervinding / ervaring (empirisch) ontwikkeld is, waarbij veel onderzoek om de hoek komt kijken. Door middel van een anamnese (een uitgebreid gesprek), wordt bepaald welk geneesmiddel u nodig heeft. Dit geneesmiddel wordt vervolgens toegediend waarna het een genezingsreactie uitlokt. Na een aantal weken volgt een tweede consult waarbij bekeken wordt of en hoe de reactie is geweest. Er zijn meestal meerdere van dergelijke consulten nodig voordat het resultaat blijvend is. In ieder geval wordt getracht een aandoening dusdanig te behandelen dat deze ook wegblijft als u geen medicatie gebruikt.

Er zijn verschillende vormen van homeopathie. De originele vorm is de klassieke homeopathie waarbij de oorspronkelijke methode wordt bedreven. Deze methode gaat uit van het behandelen van de hele mens in plaats van 1 symptoom. Vervolgens is er de klinische homeopathie waarbij alleen een of enkele symptomen worden bestreden.

Het woord “homeopathie” is opgebouwd uit de Griekse woorden “homeos”en “pathos”. Deze betekenen “gelijkende”en “lijden”. Vrij vertaald betekent homeopathie “gelijkend lijden”. Hiermee wordt bedoeld dat iemand met een bepaalde aandoening een geneesmiddel krijgt toegediend dat bij een gezond persoon dezelfde ziekte teweeg brengt. Dat klinkt raar maar het is een natuurwet die we allemaal kennen. Eenvoudig voorbeeld is sneeuw. Wrijven we onze handen in de zomer in met sneeuw, dan krijgen we koude, tintelende handen. Doen we ditzelfde in de winter als we koude handen hebben, dan krijgen we als reactie juist warme handen. Het moet dan wel een beetje sneeuw zijn, niet te veel. Een ander voorbeeld is de ui. Snijden we een ui door en ruiken we hier eens goed aan, dan krijgen we een loopneus en vooral tranende ogen. Doen we ditzelfde bij een verkoudheid die eenzelfde soort symptomen heeft, dan verlichten de klachten.

Het woord “homeopathie” is opgebouwd de Griekse woorden “homeos”en “pathos”. Deze betekenen “gelijkende”en “lijden”. Vrij vertaald betekent homeopathie “gelijkend lijden”. Hiermee wordt bedoeld dat iemand met een bepaalde aandoening een geneesmiddel krijgt toegediend dat bij een gezond persoon dezelfde ziekte teweeg brengt. Dat klinkt raar maar het is een natuurwet die we allemaal kennen. Eenvoudig voorbeeld is sneeuw. Wrijven we onze handen in de zomer in met sneeuw, dan krijgen we koude, tintelende handen. Doen we ditzelfde in de winter als we koude handen hebben, dan krijgen we als reactie juist warme handen. Het moet dan wel een beetje sneeuw zijn, niet te veel. Een ander voorbeeld is de ui. Snijden we een ui door en ruiken we hier eens goed aan, dan krijgen we een loopneus en vooral tranende ogen.

Doen we ditzelfde bij een verkoudheid die eenzelfde soort symptomen heeft, dan verlichten de klachten.De homeopathie is ontstaan door een ontdekking van Samuel Hahneman. Deze Duitse arts (1755-1843), was niet tevreden met de, destijds, barbaarse geneesmethoden die meestal uit onderdrukking bestonden. Om toch in zijn levenswijze te kunnen voorzien, ging hij boeken vertalen daar hij een talenknobbel had. In een van de boeken vond hij een artikel over de werking van kinabast. Hij kon zich echter niet vinden in de uitleg waarom klinabast zo goed tegen malaria helpt. Daarom ging hij het uitproberen op zichzelf en ontdekte dat hij, als gezond persoon, dezelfde symptomen kreeg als die van malaria. Het was een ware ontdekking om te ondervinden dat een stof bij een persoon dezelfde symptomen oproept als de ziekte die het kan genezen. Zo ging Hahneman vele middelen uittesten en begon hij hiermee mensen te genezen.

De homeopathische geneeswijze is echter veel ouder en werd ongeveer 1200 voor Christus al in tempels toegepast door de Egyptenaren. De Griekse arts en natuurfilosoof Empedokles, die leefde in de 5e eeuw voor Christus, was bekend met het idee dat het gelijksoortige met het gelijksoortige genezen kan worden. De Griekse geleerde Hippocrates (460-359 voor Christus) gebruikte ook het similiaprincipe: “similia similibus curentur”. De Zwitserse arts-alchemist Paracelsus (1493-1541) onderkende eveneens dat ziekteverschijnselen door een vergiftiging met een kleine hoeveelheid van het gelijke gif konden verdwijnen. Paracelsus gebruikte zijn verworven kennis door mineralen en plantenextracten in de geneeskunde toe te passen.

Hij werd daardoor een voorloper van de moderne farmacie, farmacologie en chemotherapie.
De kennis van de homeopathie als geneeswijze werd en wordt in onze tijd nog steeds aangevuld en uitgebreid. Een vereniging die hard werkt aan het integreren van de homeopathie in de huidige gezondheidszorg, is de Koninklijke Vereniging ter Bevordering van de Homeopathie in Nederland (KVHN) . Deze vereniging is in 1886 opgericht en erkend door koning Willen III.

Voor mee informatie zie de brochure over de gehsciedenis van homeopathie.

Het grote verschil met de reguliere geneeskunde is dat homeopathie op het hele beeld wordt voorgeschreven met een middel dat gelijksoortig is aan de klacht. De reguliere geneeskunde werkt niet gelijksoortig en schrijft een middel voor tegen een klacht.

Waarschijnlijk is een moeilijk stukje tekst, laat ik daarom een voorbeeld geven: Stel u heeft last van koude voeten. De reguliere geneeskunde zal u het advies geven om de voeten op te warmen door bijvoorbeeld een warme kruik, de verwarming.

Dat helpt tot het moment dat de behandeling wordt gestaakt, m.a.w. als u de kruik verwijderd of de verwarming uitzet, dan worden de voeten weer koud. De homeopaat zal u echter kunnen aanraden om uw voeten in te wrijven met een beetje sneeuw.

De voeten worden eerst even kouder maar zullen vervolgens lekker warm worden en zelfs kunnen gaan gloeien.

Dit illustreert de werking van het gelijksoortigheidsprincipe: “het gelijke met het gelijkende genezen”. Daarmee maakt men gebruik van het zelfgenezend vermogen van een organisme, van datgene wat in miljoenen jaren evolutie tot stand is gekomen: het vermogen om beschadigingen en ziekten te overwinnen.

Dit is een misverstand. Homeopathische geneesmiddelen zijn niet enorm verdund, ze zijn enorm gepotentieerd (krachtiger gemaakt). Hahneman ontdekte dat de stoffen waarmee hij mensen genas, bijwerkingen hadden in de pure vorm. Hij verdunde ze iets en ontdekte dat ze nog steeds evengoed werkte. Dat bleef hij doen waarna hij ontdekte dat een klein beetje van de stof een prima geneesreactie had maar geen bijwerkingen meer kende. Wat hij ook ging doen is schudden. Dat deed hij door een flesje met de oplossing te slaan op een boek. Toevalligerwijs kwam hij er achter dat dit de reactie van het middel versterkt. De middelen werden alleen maar sterker naarmate ze meer verdund en “geklopt” werden. Een vreemde conclusie die op basis van ondervinding werd gedaan.

Nu kan een vaste stof niet altijd opgelost worden in bijvoorbeeld alcohol. Deze stoffen worden eerst verwreven tot een zeer fijn poeder welke vervolgens wel opgelost kan worden teneinde het geneesmiddel te maken.

De stoffen worden opgelost in een alcoholoplossing, zo worden ze verdund. Vervolgens worden ze gepotentieerd. Dan wordt met bepaalde stappen de oplossing steeds verder gepotentieerd. De verdunningsstappen kunnen op verschillende wijzen plaatsvinden. Bijvoorbeeld in stappen van 1 op 10, het middel krijgt dan een naam welke met een D begint (Latijn voor 10). Een D6 betekent dus dat zes keer  een verdunning en potentiering heeft plaatsgevonden van 1 op 10. Zo kennen we ook C potenties (1 op 100), LM potenties (1 op 50.000) en K potenties (ook 1 op 10 maar op een iets andere manier bereid). De bereiding van hoge potenties wordt tegenwoordig door machines gedaan. Een machine kan weken bezig zijn op 1 hoge potentie. Vroeger werden de middelen met de hand gemaakt wat nog wel eens vaker een blauwe plek op heeft geleverd!

In principe niet mits toegepast door een deskundige. Homeopathie leent zich niet voor zelfmedicatie als de potenties hoger zijn dan 12 (d12. c12, 12k). Bij bepaalde aandoeningen is, net als in de reguliere geneeskunde, voorzichtigheid geboden. Daarnaast is homeopathie geen wondertherapie bij kanker en andere ernstige aandoeningen. Verlichting kan wel bereikt worden maar genezing is zeer moeilijk.

Homeopathische middelen zijn onder te verdelen in stoffen waarvan ze gemaakt worden. Zo kennen we:

Plantaardige geneesmiddelen: deze zijn gemaakt van plantaardige stoffen. Een voorbeeld is chamomilla (kamille) of lycopodium (een plant uit de varen familie). De plantaardige middelen vormen de grootste groep mineralen: deze zijn gemaakt van mineralen zoals bijvoorbeeld calcium, zwavel, fosfor.

Delfstoffen: dit zijn stoffen als petroleum, hekla lava.

De meeste homeopathische geneesmiddelen zijn al uitgevonden en ontwikkeld. Er zijn een aantal manieren waarop deze middelen ontdekt zijn.

Manier 1 zijn de vergiftigingsbeelden van giftige stoffen. Dienen we iemand een giftige dosis arsenicum toe, dan krijgt hij/zij bepaalde symptomen. Deze symptomen waren al heel lang geleden bekend. Door de symptomen te verzamelen ontstaat een vergiftigingsbeeld. Dezelfde symptomen bij ziekten kunnen deze ziekten (of beter gezegde “zieke”) genezen. Een voorbeeld is nux vomica, een giftige noot die ernstige misselijkheid en maagklachten met krampen kan geven. Bij bepaalde maagaandoeningen kan dit middel in een gepotentieerde (verwijzing naar: Hoe worden homeopatische geneesmiddelen gemaakt ?)vorm genezing brengen.

Manier 2 is het toedienen een homeopathisch geneesmiddel aan een gezond persoon. Indien de proefpersoon een bepaalde gevoeligheid voor die stof heeft, treden er symptomen op. Deze symptomen worden verzameld en zo ontstaat een geneesmiddelbeeld. Er zijn strikte regels over de groepen proefpersonen. Zo moet dit een gemêleerd gezelschap zijn welke gezond zijn. De onderzoeken worden dubbelblind gedaan. Dat wilt zeggen dat de verstrekker van het te testen middel niet weet of de proefpersoon daadwerkelijk een testmiddel krijgt of een placebo (nep middel van enkel suiker). De proefpersoon weet dit ook niet. Alleen voor de hoofd-tester is bekend wie wat heeft gehad. Vervolgens is niet 1 symptoom in de testfase voldoende om geneeskrachtige eigenschappen toe te schrijven voor dat symptoom aan het middel. Het moet frequenter gebeuren bij verschillende personen die niet met elkaar kunnen communiceren.

Manier 3 is iets ingewikkelder. Een homeopaat geeft een middel aan een patiënt. De patiënt reageert er goed op en vertelt welke klachten genezen zijn. Dan kan het zijn dat klachten verdwijnen / genezen, welke niet bekend zijn dat ze ooit eerder genezen zijn door hetzelfde middel. Indien dit bij meerdere patiënten gebeurt, wordt dit geïnventariseerd en bekend gemaakt. Er zijn echter strenge regels waaraan men zich moet houden.

Door tegenstanders van homeopathie wordt vaak het argument aangevoerd dat homeopathie enkel een placebo effect heeft. Iedere geneeswijze kent in bepaalde mate een placebo effect. Echter, een placebo effect is meestal van voorbijgaande aard, d.w.z. na verloop van tijd keren klachten weer terug. Het genezingspercentage ligt echter een stuk hoger dan het gemiddelde placebo effect. Daarnaast kan homeopathie ook effectief zijn bij baby’s en dieren welke vrijwel niet gevoelig zijn voor een placebo effect omdat ze meestal niet eens weten dat ze behandeld worden.

Langzaam aan worden en zijn er veel onderzoeken gedaan naar de werking van homeopathie. Zo heeft VSM het onderzoek naar het similia-principe gesponsord dat aan de Universiteit van Utrecht bij de vakgroep Moleculaire Celbiologie is uitgevoerd. In dit onderzoek naar het similia-principe, ‘het gelijke wordt met het gelijkende genezen’, werden cellen beschadigd door ze bloot te stellen aan diverse stressoren, zoals hitte of chemische stoffen. Gebleken is nu dat de beschadigde cellen sneller herstellen (via een verhoogde aanmaak van celeiwitten) als ze behandeld worden met een lagere dosering van dezelfde stressoren dan waarmee de beschadiging is aangebracht. Uit dit wetenschappelijk onderzoek blijkt dus dat het similia-principe op celbiologisch niveau kan worden aangetoond en een verklaring geeft die aansluit bij bestaande theorieën over zelfherstel en zelfbescherming van de mens. Voor meer onderzoek zie onderzoek .

Homeopathie geeft een belangrijke verbetering van de levenskwaliteit van zieken. Een recent groot Brits onderzoek en een uitgebreide Duits-Zwitserse studie tonen dit aan. Bij duizenden chronische zieken werden gedurende twee tot zes jaar veranderingen in kwaliteit van leven, welbevinden en de ernst van het ziekteverloop gevolgd.
Nerderlandstalig artikel: Homeopathie verhoogd levenskansen chronisch zieken

Engelstalig artikel: Casuïstiek van de beroemde homeopaat George Vithoulkas

Engelstalig: diverse artikelen m.b.t. onderzoek

Engelstalig: verklaringen van artsen over de werking van homeopathie

Engelstalig: Naar aanleiding van een artikel in The Lancet

Engelstalig: Homeopathic Treatment for Chronic Disease: A 6-Year, University-Hospital Outpatient Obervational Study

Engelstalig: A study at Bristol Homeopathic Hospital shows over 70% of patients with chronic diseases reported positive health changes after treatment